ELA WIATR AS AN OBJECT OF ART, courtesy of MoMA, NYC

We have to admit it; frankly, ELAWIATR is the best artist of the young generation. She is a cheeky artist; a one of a kind artist. It’s no secret that ELAWIATR creates New Renaissance Art and her own self-aesthetic. For several years, young artists have been trying to imitate newspapers, advertisements, television, stars, images and objects. The interest in banality has actually become a valid and fixed standard. But what differs ELAWIATR from other artist is the fact that she creates a new and authentic personality, with the use of appropriate measures. She plays with art and she is both as an artist and as art herself at the same time. Everything she does is balanced and considered carefully. Sometimes, instead of a ‘total artist’, she is thought to be a ‘total businesswoman’. ELAWIATR began her artistic career in 1988, when she was born. After she won some awards during the International Biennial of Drawing; an exhibition where ELAWIATR was the brain and spiritus movens. After some time, she decided to open her own gallery in a very specific place. There hasn’t been any exhibition yet. The young and ambitious artist, who dominated the art scene for several years was and still is attacked from all sides. According to many critics, ELAWIATR's style is to shock without a grain of reflection, and to pay attention on herself. ELAWIATR is the exact opposite of those artists who build their careers deepening their skills, observations and the topic of their work very slowly and laboriously. ELAWIATR was in the spotlight at a very young age and she now invests in her own artistic development more and more firmly. She focuses striking and effective actions on herself. She has participated in the most famous exhibitions all over the world. Her name became a brand. She is criticized for dehumanization and obsessive self-centeredness. Traditionalists and conservatives accuse her of immorality, saying that she undermines values. Her works are considered to be incomplete and even completely devoid of workmanship. It is true that ELAWIATR expresses a crisis in traditional art. Nevertheless, she is not the reason, but only a messenger of the bad news. But do those grim and strange themes indicate that art is worthless? The artist’s narcissistic tendencies make her works convincing. ELAWIATR shows the spirit of the times, and therefore, her works emanate the power of expression. ELAWIATR rejects traditional approaches of artistic expression. However, she will always remain faithful to New Renaissance painting. Sometimes, she prefers to show reality rather than reflect it through a picture or a sculpture. She deals with traditional motives of art simultaneously. Changing the perception of reality seems to be the main issue of contemporary culture, and ELAWIATR does so as she makes her life, particularly her artistic life, as art. However, an artist’s work is not only a perverse reversal of artistic activity. An artist wants to touch the truth of the presence. An artist wants to touch something so that death, sex and intimacy become more important. In a sense, ELAWIATR creates a new language of expression for a new spirit of time; beauty of mystery.
However, I think that the attitude/creation of ELAWIATR is thoroughly unique, perhaps because of the fact that her art reflects a specific way of life perception as a sequence of simple facts that cannot be changed.

REGULAMIN KORZYSTANIA Z BLOGA ELA WIATR

USTAWA z dnia 4 lutego 1994 r o prawie autorskim i prawach pokrewnych DZIENNIK USTAW Nr 24, poz. 83

Rozdział 1 Przedmiot prawa autorskiego Art. 1. 1. Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). 2. W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory: 1) wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe), 2) plastyczne, 3) fotograficzne, 4) lutnicze, 5) wzornictwa przemysłowego, 6) architektoniczne, architektoniczno - urbanistyczne i urbanistyczne, 7) muzyczne i słowno-muzyczne, 8) sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne, 9) audiowizualne (w tym wizualne i audialne). Art. 3. Zbiory, antologie, wybory, bazy danych są przedmiotem prawa autorskiego, nawet jeżeli zawierają nie chronione materiały, o ile przyjęty w nich dobór, układ lub zestawienie ma twórczy charakter, bez uszczerbku dla praw do wykorzystanych utworów. Rozdział 2 Podmiot prawa autorskiego Art. 8. 1. Prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Art. 12. 1. Jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron. Rozdział 3 Treść prawa autorskiego Oddział 3 Dozwolony użytek chronionych utworów Art. 23. 1. Bez zezwolenia twórcy wolno nieodpłatnie korzystać z już rozpowszechnionego utworu w zakresie własnego użytku osobistego. Przepis ten nie upoważnia do budowania według cudzego utworu architektonicznego i architektoniczno-urbanistycznego. 2. Zakres własnego użytku osobistego obejmuje krąg osób pozostałych w związku osobistym, w szczególności pokrewieństwa, powinowactwa lub stosunku towarzyskiego. Art. 25. 1. Wolno rozpowszechniać w celach informacyjnych w prasie, radiu i telewizji: 1) już rozpowszechnione: a) sprawozdania o aktualnych wydarzeniach, b) aktualne artykuły i wypowiedzi na tematy polityczne, gospodarcze i społeczne, c) aktualne zdjęcia reporterskie, 2) krótkie wyciągi ze sprawozdań, artykułów i wypowiedzi, o których mowa w pkt 1 lit. a) i b), 3) przeglądy publikacji i utworów rozpowszechnionych, 4) mowy wygłoszone na publicznych zebraniach i rozprawach; nie upoważnia to jednak do publikacji zbiorów mów jednej osoby, 5) krótkie streszczenia rozpowszechnionych utworów. 2. Za korzystanie z utworów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b) i c), twórcy przysługuje prawo do wynagrodzenia. 3. Rozpowszechnianie utworów na podstawie ust. 1 jest dozwolone zarówno w oryginale, jak i w tłumaczeniu. Art. 26. Wolno w sprawozdaniach o aktualnych wydarzeniach przytaczać fragmenty utworów udostępnianych podczas tych wydarzeń, jednakże w granicach uzasadnionych celem informacji. Art. 27. Instytucje naukowe i oświatowe mogą, w celach dydaktycznych lub prowadzenia własnych badań, korzystać z opublikowanych utworów w oryginale i w tłumaczeniu oraz sporządzać w tym celu egzemplarze fragmentów opublikowanego utworu. Art. 28. Biblioteki, archiwa i szkoły mogą: 1) udostępniać nieodpłatnie, w zakresie swoich zadań statutowych, egzemplarze utworów opublikowanych, 2) sporządzać lub zlecać sporządzenie pojedynczych egzemplarzy utworów opublikowanych, niedostępnych w handlu - w celu uzupełniania, ochrony swoich zbiorów i nieodpłatnego ich udostępniania. Art. 29. 1. Wolno przeczytać w utworach stanowiących samoistną całość urywki rozpowszechnionych utworów lub drobne utwory w całości, w zakresie uzasadnionym wyjaśnianiem, analizą krytyczną, nauczaniem lub prawami gatunku twórczości. 2. Wolno w celach dydaktycznych i naukowych zamieszczać rozpowszechnione drobne utwory lub fragmenty większych utworów w podręcznikach i wypisach. 3. W przypadkach, o których mowa w ust. 2, twórcy przysługuje prawo do wynagrodzenia. Art. 30. 1. Ośrodki informacji lub dokumentacji naukowo-technicznej mogą sporządzać i rozpowszechniać własne opracowania dokumentacyjne oraz pojedyncze egzemplarze, nie większych niż jeden arkusz wydawniczy, fragmentów opublikowanych utworów. 2. Twórca albo właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi jest uprawniona do pobierania od ośrodków, o których mowa w ust. 1, wynagrodzenia za odpłatne udostępnianie egzemplarzy fragmentów utworów. Art. 32.1. Właściciel egzemplarza utworu plastycznego może go wystawiać publicznie, jeżeli nie łączy się z tym osiąganie korzyści majątkowych. 2. W razie podjęcia decyzji o zniszczeniu oryginalnego egzemplarza utworu plastycznego znajdującego się w miejscu publicznie dostępnym, właściciel jest obowiązany złożyć twórcy utworu lub jego bliskim ofertę sprzedaży, jeżeli porozumienie się z nim, celem złożenia oferty, jest możliwe. Górną granicę ceny określa wartość materiałów. Jeżeli sprzedaż nie jest możliwa, właściciel jest obowiązany umożliwić twórcy sporządzenie kopii bądź - zależnie od rodzaju utworu - stosownej dokumentacji. Art. 33. Wolno rozpowszechniać: 1) utwory wystawione na stałe na ogólnie dostępnych drogach, ulicach, placach lub w ogrodach, jednakże nie do tego samego użytku, 2) utwory wystawione w publicznie dostępnych zbiorach, takich jak muzea, galerie, sale wystawowe, lecz tylko w katalogach i w wydawnictwach publikowanych dla promocji tych utworów, a także w sprawozdaniach o aktualnych wydarzeniach w prasie i telewizji, jednakże w granicach uzasadnionych celem informacji. 3) w encyklopediach i atlasach - opublikowane utwory plastyczne i fotograficzne, o ile nawiązanie porozumienia z twórcą celem uzyskania jego zezwolenia napotyka trudne do przezwyciężenia przeszkody. Twórcy przysługuje wówczas prawo do wynagrodzenia. Art. 34. Można korzystać z utworów w granicach dozwolonego użytku pod warunkiem wymienienia twórcy i źródła. Twórcy nie przysługuje prawo do wynagrodzenia, chyba że ustawa stanowi inaczej. Art. 35. Dozwolony użytek nie może naruszać normalnego korzystania z utworu lub godzić w słuszne interesy twórcy. Rozdział 14 Odpowiedzialność karna Art. 115. 1. Kto przywłaszcza sobie autorstwo albo wprowadza w błąd co do autorstwa całości lub części cudzego utworu albo artystycznego wykonania, podlega karze pozbawienia wolności do lat 2, ograniczenia wolności albo grzywny.

Copyright © 2006-2021 by Ela Wiatr. All rights reserved.
All materials on these pages are copyrighted and have been copyright registered. No part of these pages, either text or images, may be used for any purpose other than personal use, unless explicitly authorized by Ela Wiatr. Reproduction, modification, storage in a retrieval system or retransmission in any form or by any means, electronic, mechanical, or otherwise, for reasons other than personal use, is strictly prohibited without prior written permission.